به گزارش سینماپرس، مدتی است فیلم سینمایی «زیر سقف دودی» در سینماها به نمایش درآمده‌است. فیلمی با نگاهی آسیب‌شناسانه و مضامینی فرهنگ ساز.  برغم استقبال گسترده از این فیلم متاسفانه، بنیاد سینمایی فارابی در اقدامی غیرقابل توجیه از اکران این فیلم در سینمایش خودداری کرد تا جایی که داد کارگردان فیلم را هم در آورد.

پوران درخشنده در این رابطه و در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس گفت: سالهاست آثاری را می‌سازم که در حوزه آسیب‌های اجتماعی دسته‌بندی می‌شوند.  فیلم «زیر سقف دودی» با توجه به شرایط جامعه نیاز امروز خانواده‌هاست. این فیلم کاملاً  فرهنگی است و آسیب های اجتماعی را مورد توجه قرارداده و  خوراک مناسبی برای سینما «فرهنگ» است. سینما فرهنگ متعلق به فارابی است و متعجب هستم که چطور ممکن است  فیلم من در این سینما نمایش داده نشود. این در شرایطی است که دفتر پخش سه هفته قبل از اکران فیلم قرارداد نمایش فیلم را برای آقای مسچی مدیریت سینما فرهنگ فرستاده است اما با کمال تعجب دیدیم  بعد از مدتی فیلم دیگری را  به نمایش گذاشتند.

کارگردان تحسین شده «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» در ادامه گفت: بارها به آقای مسچی زنگ زدم و پیغام گذاشتم که  با من تماس بگیرند. عید را تبریک گفتم، از آقای رضا داد خواهش کردم تا فیلم را در سینما فرهنگ به نمایش بگذارند. بسیاری از علاقمندان به سینمای من در محدوده سینما فرهنگ هستند و بعضاً به من پیام می‌دهند که چرا فیلم در این سینما به نمایش در نیامده است.  من همه تلاشم را برای نمایش فیلم در سینما فرهنگ کردم اما  متاسفم هنوز فیلم «زیر سقف دودی» روی پرده سینما نرفته است. 

حال این سوال مطرح می شود که چرا بنیاد سینمایی فارابی یکی از مهم ترین بازوهای اجرایی سازمان سینمایی مخاطبان سینمایش را از فیلمی آسیب شناسانه که دغدغه های مردم را مورد توجه قرارداده محروم کرده است؟

چرا تشکل های صنفی برای حمایت از منافع سازندگان این فیلم اجتماعی اقدام به صدور بیانیه نمی کنند؟ آیا پوران درخشنده با آن کارنامه سینمایی و با پیشینه تاثیرگذارش در عرصه سینما در مقایسه با آن فیلمسازان خاص فرق دارد؟ یا اینکه این سینماگر در باند و گروه بندی های این تشکل ها جایی ندارد؟

فیلم سینمایی «زیر سقف دودی» فیلمی ارزشمند در ژانر اجتماعی با مضامین فرهنگی و آموزشی سالم است و از آن دسته فیلم هایی نیست که در جهت خلاف منافع ملی، مصالح دینی و مغایر با عفت و حیای عمومی، اجتماعی و خانوادگی تولید می شوند، گیشه شان با چاشنی تنه زدن به ظواهر جنسی رونق می گیرند، نان بی شرمی شان را می خورند و به قول فیلمسازی به مثابه «ساندویج های کثیف» هستند.

چرا وقتی بنیاد سینمایی فارابی فیلمی را نمایش نمی دهد کسی صدایش در نمی آید و سینه چاکان سینما با سکوت و بی تفاوتی از کنارش می گذرند؟ چرا وقتی شرکت پخش کننده فیلمی در ژانر دفاع مقدس حتی از نمایش آن فیلم در سینمایش خودداری می کند کسی اعتراض نمی کند؟ رفتارهای دوگانه تشکل های صنفی و برخی منتقدین و سینماگران چه معنایی دارد؟

* تسنیم